Catalogus Necessarily True

De groepstentoonstelling Necessarily True is een ode aan de kracht van de innerlijke verbeelding. In het huidige digitale tijdperk, waarin een persoonlijk handschrift steeds meer ontbreekt, zoeken de deelnemende kunstenaars opnieuw naar de betekenis van het fysieke contact met hun materiaal. Op die manier proberen ze hun innerlijke gevoelswereld te verbeelden zonder vooraf bepaald doel of resultaat. De kunstenaars laten hun werk intuïtief ontstaan vanuit het materiaal, waarmee ze als het ware één worden.
Deze werkwijze maakt de weg vrij voor het onderbewuste. Als een visuele oerkreet komt het oorspronkelijke, ongecensureerde beeld rechtstreeks uit de kunstenaarsgeest op doek of papier terecht, nog voordat de ratio kan ingrijpen. De kunstwerken gaan buiten het verstand om en richten zich volledig op de emotie, waarbij de uiteindelijke voorstelling van ondergeschikt belang is. Dat leidt tot licht absurde taferelen en uitbundig kleurgebruik, oftewel: een hoge mate van surrealisme.

Dit is duidelijk te zien in de kleurrijke schilderijen en tekeningen van Robert Nicol (Dundee, GB, 1980). Hoewel ze een onschuldige, bijna kinderlijke indruk wekken, schuilt er voelbaar meer onder de oppervlakte. Zo’n dubbele laag is ook aanwezig in het werk van Andrew Gilbert (Edinburg, Schotland, 1980), dat eveneens illustratief aandoet. In zijn op het eerste gezicht humoristische tekeningen figureren opvallend veel soldaten, krijgers en veldheren die afkomstig lijken uit het koloniale tijdperk.

De explosieve schilderijen van Ben Cottrell (Cornwall, GB, 1972) doen sterk denken aan die van abstract expressionisten als Willem de Kooning. Zijn indrukwekkende, maskerachtige portretten roepen een associatie op met primitieve kunst. Dat geldt ook voor het werk van Derk Thijs (Amsterdam, 1977), die zijn werken bovendien voorziet van een religieuze component. Hij combineert kleine, simpel weergegeven mensfiguurtjes met abstracte motieven en patronen.

Ook Marie Aly (Berlijn, Duitsland, 1980) speelt in haar enorme schilderijen met religieuze symbolen als kruizen en aureolen. In haar werk zoekt ze bovendien naar androgynie: mannelijk wordt vrouwelijk, en andersom. De kleuren spatten van haar Rousseau-achtige landschappen. Soberder van kleur, maar minstens zo krachtig zijn de tekeningen van Paula Mueller (Trier, Duitsland, 1977). Ogenschijnlijk achteloos zet ze merkwaardige scènes neer, soms vergezeld van een slogan-achtige tekst die de bedoeling van het werk kan verduidelijken of juist verwarren.

De zes kunstenaars in Necessarily True voeren de kijker mee naar onwerkelijke, subjectieve werelden waarin niets is wat het lijkt. Ze nodigen ertoe uit verder te kijken dan wat letterlijk getoond wordt, zodat ook de gevoelens en instincten die ten grondslag liggen aan de kunstwerken zichtbaar worden.