Open water
Stijn Verhoeff
(2019)
Open water is een stille reflectie op de vluchtelingencrisis in Fort Europa en specifiek Europa's afstandelijke en gedissocieerde reactie op de verschrikkingen die zich afspelen in de grensgebieden. De korte film begint met een shot op de rug van twee mannen terwijl ze naar de horizon lopen in een open en ogenschijnlijk eindeloos zeegezicht. Terwijl ze lopen, hebben ze een informeel gesprek over de toekomst van het nieuws en de verschillende vormen die het zou kunnen aannemen. Een van hen begint zich hypothetisch een nieuwsbericht voor te stellen dat als hologram in hun huiskamers wordt geprojecteerd. Om dit voor zijn gesprekspartner te visualiseren, beschrijft hij de visuele details van de scène en wat hij in die driedimensionale voorstelling ziet. De beschrijving specificeert niet waar ze zijn of wat er precies gebeurt, maar al snel wordt duidelijk dat ze getuige zijn van een zinkend schip en passagiers die verdrinken. In tegenstelling tot wat we gewend zijn in de huidige vormen van nieuws en krantenkoppen, worden de pragmatische details weggelaten. In plaats daarvan worden de kijkers blootgesteld aan de “real-time” emotionele en fysieke ervaring van de verdrinkende mensen, alsof ze direct betrokken zijn bij en getuige zijn van deze tragedie. Hoe kan een verbeelding empathie opwekken voor wereldwijde verschrikkingen? En welk effect zou die ervaring teweegbrengen?