Catalogus Animalia

Toen hij voor een grote overzichtstentoonstelling gevraagd werd, was dat aanleiding om zichzelf uit te dagen zijn bestaande thema’s te herfotograferen en herclassificeren. Bovendien voegde hij aan de ‘naakten’ en ‘dieren’, niet zonder ironie, een nieuwe reeks toe: ‘sigaren’.

Een smeulende sigaar markeerde in zijn studio - hij rookte ze toen nog - het verstrijken van de tijd. Tegelijkertijd brengt het ook de donkere associatie van tijdelijkheid en de dood met zich mee. Na de serie, en vele sigaren, besloot hij er dan ook mee te stoppen.

Voor de serie ‘Nude, Animal, Cigar (2014)’ bezocht hij met zijn dochter in korte tijd alle dierentuinen van Nederland. De dieren laat hij vervolgens baden in een nostalgische sepiakleur. Kooiker noemt dat: ‘een ‘lyrische laag erover’. Dubbel, want hoe prachtig ook, je wordt er niet echt vrolijk van. Gekooid en tentoongesteld in een dierentuin, is an sich al somber. Daarnaast zijn we geneigd hun gemoedstoestanden te lezen. Deze dieren ‘kijken’ verdrietig of terneergeslagen. Wat dat betreft zijn ze als spiegels, waarin we onszelf herkennen.

Bij de serie naakten laat Paul Kooiker juist de emotie weg. Hier breekt hij met onze blik op het - vrouwelijke - naakt. Hij maakt de vrouw nog meer tot een object. De persoon(lijkheid) doet er nauwelijks toe. Er ligt simpelweg een lichaam. Soms bijna ‘neergekwakt’. Kooiker laat het naakt zien vanuit ongewone hoeken, zodat een surrealisme verschijnt en de vrouw bijna verdwijnt. In plaats van enkel schoonheid en aantrekkelijkheid laten zien, wil hij het spanningsveld tussen aantrekken en afstoten opzoeken. Waar stoot het af? Waar wordt het spannend?

Fotografie als weergave van de werkelijkheid en haar kleuren, dat interesseert hem niet. Sterker nog, hij voegt hier bewust een eigen kleurenpallet aan toe, waarmee de figuratie een abstracte en conceptuele laag krijgt.

Lees meer over Paul Kooiker