Door Imke Ruigrok

Precies in het midden en recht voor zijn raap, fotografeert Paul Kooiker (1964, Rotterdam) zijn onderwerpen. Hoewel de nostalgie van de sepiabeelden en de tijdloze en klassieke onderwerpen anders doen vermoeden, zijn het allemaal recente foto’s en steevast geschoten met zijn iPhone. Hij geeft zichzelf semi-wetenschappelijke kaders en ervaart daarbinnen alle ruimte voor conceptualiteit, humor en schoonheid.

Toen hij voor een grote overzichtstentoonstelling gevraagd werd, was dat aanleiding om zichzelf uit te dagen zijn bestaande thema’s te herfotograferen en herclassificeren. Bovendien voegde hij aan de ‘naakten’ en ‘dieren’, niet zonder ironie, een nieuwe reeks toe: ‘sigaren’.

Een smeulende sigaar markeerde in zijn studio - hij rookte ze toen nog - het verstrijken van de tijd. Tegelijkertijd brengt het ook de donkere associatie van tijdelijkheid en de dood met zich mee. Na de serie, en vele sigaren, besloot hij er dan ook mee te stoppen.