Door Hanne Hagenaars

David Takashi Favrod werd in 1982 geboren in Japan. Toen David een half jaar oud was besloten zijn ouders naar Zwitserland te verhuizen, naar het land van zijn vader waar zijn moeder hem zeer Japans opvoedde.

In zijn eerste boek Omoide poroporo vertelt hij hoe hij steeds struikelt over de paradoxen rondom de vraag ‘Wie ben ik?’. Favrod voelt zich nergens thuis. In Omoide poroporo probeert hij druppel voor druppel zijn geheugen te ontwarren en te voeden middels zijn eigen herinneringen aan Japan gemengd met zijn moeders verhalen en die van zijn grootouders. Het zoeken naar identiteit is als heimwee naar een fictieve plek: zijn Japanse wortels mengt hij met de Zwitserse bodem en zo komt hij tot fantasierijke beelden waarin beide invloeden door elkaar heen gaan lopen.

De beelden op deze expositie komen uit de serie Hikari dat Het Licht betekent. Opnieuw is het een onderzoek naar zijn identiteit: wie je bent wordt niet alleen bepaald door je eigen herinneringen maar ook door de geschiedenis. Gebeurtenissen die hij zelf niet heeft meegemaakt maar die zeker invloed op zijn leven hebben gehad, brengt Favrod opnieuw tot leven.

In de Tweede Wereldoorlog woonden zijn grootouders in Kobe dat tijdens de laatste maanden van de oorlog zwaar werd gebombardeerd. Maar in Kobe sprak niemand meer over het verleden waardoor die periode zich als een zwarte donkere poel in de voorbije tijd plaatst. Zijn grootouders waren de directe getuigen maar met hun overlijden is ook deze herinnering gewist. Eenmaal sprak David met hen over de herinneringen en de pijn, over de dood van het geliefde zusje van zijn opa. Tijdens de oorlog werd de kleine Mishiko ziek. De artsen dachten aan uitdroging en vol liefde gaven haar ouders haar kleine stukjes watermeloen dat veel vocht bevat. Toch moesten ze haar ogen toedrukken: de artsen hadden het verkeerd gezien: ze leed aan een tekort aan zout.

Voor Favrod was het verleden een onbekend land. Om niet weg te zakken in het drijfzand der herinnering construeert Favrod situaties uit die vroegere tijd. De geschiedenis in en met je meedragen is misschien een noodzakelijke voorwaarde om je eigen ik te consolideren.