Door Lieneke Hulshof

El Lissizky (1890-1941, Rusland) wordt geprezen om zijn baanbrekende artistieke onderzoeken naar communicatiesystemen in de Sovjet-Unie. ‘De kunstenaar construeert een nieuw symbool met zijn kwast. Dit symbool is geen herkenbare vorm van iets dat al af is, dat al gemaakt is, of dat al aanwezig is in de wereld. Het is een symbool van een nieuwe wereld, die gebouwd is op en bestaat in de wijze van het volk.’ Het oeuvre van David Jablonowski vindt zijn oorsprong in deze artistieke onderzoeken van Lissizky. Zijn beelden bevatten technologie die gebruikt wordt voor het uitwisselen van informatie zoals scanners, tablets, projectoren, drukplaten en spiegels. Zijn eigen praktijk verandert constant op het moment dat hij de verbinding ziet tussen de geschiedenis van de beeldhouwkunst en de geschiedenis van media in het algemeen. ‘Beeldhouwwerk werd vaak gebruikt als apparaat voor een vorm van communicatie.’ Het werk van Jablonowski is een reflectie op dat wat al heeft plaatsgevonden en voegt tegelijkertijd iets toe aan het grote onbekende voor ons.