Door Imke Ruigrok en Nikkie Herberigs

Sema Bekirovic (1977, Amsterdam) gebruikt dieren in haar werk vooral door ze te laten doen wat ze altijd doen. Zij creëert de voorwaarden waarna het dier het werk compleet maakt. Ze zijn als het ware acteurs in een theaterstuk waar ze zelf geen weet van hebben. Het werk heeft hierdoor een speels en ongedwongen karakter. Ze observeert het dier en maakt gebruik van hun natuurlijke gedrag.

‘De scheidslijn die we maken tussen óns en hun is een scheidslijn die we in ons hoofd alleen maar neerzetten omdat we het misschien niet aankunnen dat we gewoon natuur zijn’, zegt ze. Haar werk is ogenschijnlijk eenvoudig en tegelijkertijd raakt het universele thema's over vergankelijkheid en de natuurlijke habitat van de mens.