Voor Still Life #1 ging Inge Meijer op zoek in de archieven van het Stedelijk Museum in Amsterdam. Toen Willem Sandberg daar directeur was (1945 – 1963) begonnen er opeens planten in het museum te verschijnen. Ze sierden zalen op, alleen, of in groepjes. Soms hadden ze een hele wand voor zichzelf, dan weer stonden ze pal naast een schilderij. Wat wilde Sandberg hiermee? Hij was namelijk ook degene die het hele museum wit sausde om zo een zo neutraal mogelijke omgeving voor de kunst te creëren, vanwaar dan die planten? Ook zijn opvolger Edy de Wilde (1963 – 1985) hield de traditie in stand. Ondanks haar onderzoek en vragen aan het museum bleef iedereen Inge Meijer vertellen dat er niet zoiets bestond als een plantencollectie of –archief. Toch bleek er een medewerker zo zorgvuldig te zijn geweest om het gedurende al de planten gedurende al die jaren te documenteren.
Inge kreeg toegang tot de index en kon zo op dia’s met tentoonstellingsdocumentatie achterhalen welke planten wanneer te zien waren. Het mooie is dat je de planten in de loop der jaren ziet groeien. Soms in hun eentje, dan zie je een bepaalde plant een tijdje niet, om ‘m vervolgens op een dia terug te zien komen; groter en soms in het gezelschap van andere planten. Inge Meijer selecteerde 57 zwart/wit-dia’s en twee kleurendia’s voor haar installatie en laat zo een alternatieve blik op de collectie en het museum zien.
Inge Meijer (rechts) op de opening van Detached Involvement (foto Bas Czerwinski)