‘Voor mij is het altijd een fijne gedachte om me te realiseren hoe weinig wij als mensen voorstellen. Met deze gedachte in mijn achterhoofd kan ik de wereld aan, omdat er niets te verliezen valt.’ zegt Tom Lore de Jong.
Mensen zijn er in alle kleuren, lengtes, met en zonder armen en benen, met en zonder haar, zeldzaam of meer gemiddeld. De vaste gegevens voor een mens zijn min of meer hetzelfde: een hoofd, een romp, armen, benen, geslacht, een mens kan spreken, horen, voelen. Maar ieder die dit rijtje leest weet dat het niet klopt. Het is een statistisch gemiddelde van een mens. De een hoort beter dan de ander. De een is langer dan de ander. De huid kan zwart, roze of gelig zijn. Toch kunnen deze gegevens grote impact hebben op een mensenleven en een afwijking van de norm kan intense gevolgen hebben zoals pesten, buiten sluiten, tot aan oorlog toe.
De gemiddelde huidskleur volgens kunstenaar Tom Lorenz de Jong in Group portrait toont een curieus roze met een donkere gloed. Zijn portret brengt ons mensen samen, als kruimels in een grote zandtaart.
‘Ik heb een fascinatie voor de onoverzichtelijkheid van grote hoeveelheden. Er zijn zoveel mensen op de wereld dat je ze niet kan overzien. Dat betekent dat als je probeert om het je voor te stellen, de ene persoon in zijn verbeelding niet verder komt dan een schromelijke 1 miljoen, en de ander op een overschatte 88 miljard. De meesten van ons kunnen zich geen voorstelling maken van hoeveel 7 miljard mensen zijn. Ook ik ben niet in staat om iemand kennis te laten maken met 7 miljard mensen. Al die verschillende mensen die opgaan in een onmogelijk groot geheel; waarmee ook de variaties zo onbelangrijk worden. Wat ik wel heb gedaan, is ze op een zo klein mogelijke manier uitbeelden wat resulteert in een digitaal samengesteld beeld waarin de kijker oog in oog staat met ieder mens op aarde, waaronder zichzelf.’