Door Yasmijn Jarram

Yassir Amazine maakt tekeningen met zwarte, rode en blauwe balpen. Zijn lijnen zijn repetitief en gewelddadig. Hij gebruikt zijn pen als een wapen, alsof hij een strijd aan het bevechten is. Elke lijn is als een scalpel dat het witte papier scheurt. De lijnen kruisen elkaar met zulke dichtheid dat hij maar even had hoeven doortekenen voor het hele vel zwart zag.

De bevrijdende energie van de ene lijn gaat gepaard met een andere binnenvallende lijn die hem verstikt. Een beangstigend zicht op drijfzand: hoe meer je probeert te ontsnappen, hoe verder je erin wordt getrokken. De brutaliteit van zijn gebaren, koortsachtigheid en woede worden angstaanjagender dan de oorlogsscènes zelf.

Hoewel Amazine niet zoekt naar een bepaald model, keren bepaalde onderwerpen steeds terug: de zon, een huis, een moskee, een vliegtuig, een auto, een gitaar. Alles lijkt een grote wanorde, maar wanneer het beeld afgewerkt is, is toch een samenhang zichtbaar.