In het werk van Denis Seyda Tunca weerspiegelt het glimmende bladgoud schimmen van bezoekers en verandert constant van hoedanigheid door licht en schaduwwerking. We hebben geen idee van de periode voor en na ons leven, maar in de keuze voor niets of iets vindt Tunca de keuze voor niets irrationeel. Haar schilderijen lijken zich te begeven tussen deze twee uitersten. Ze zijn kosmisch en aards tegelijk.
Goud wordt in bijna alle culturen gerelateerd aan de zon en tegelijkertijd vinden we de grondstof in het diepste van onze aarde. In het gouden schilderij van Tunca is een aureool zichtbaar, het enige wat ze leende van een oud schilderij, de ring van licht rondom een heilige, geïsoleerd in het goddelijk goud. Naast deze aureool op het weerspiegelende edelmetaal is er geen voorstelling zichtbaar, het lijkt het niets, het oplossen en verdwijnen en toch is er het beeld. Het is even mysterieus als de dood of het leven zelf.