Jonas Wijtenburg maakt ‘stapelsculpturen’, ogenschijnlijk wankele opeenstapelingen van (gedeeltelijke) objecten en gereedschappen. Ogend als uit de kluiten gewassen totempalen, bezitten de installaties een charmante lompheid. De materialen die Wijtenburg gebruikt zijn restanten van eerdere installaties of niet uitgewerkte ideeën. Hierdoor draagt elk werk een geschiedenis in zich.
Vaak creëert Wijtenburg zijn werken site-specific, oftewel speciaal voor de ruimte waarin ze worden getoond. Zo gaan de grote gevaartes daarmee automatisch een relatie aan: ze lijken uit de ruimte te barsten of er juist door in elkaar gedrukt te worden. Wijtenburg maakt zijn sculpturen in eerste instantie vanuit functionaliteit, maar tijdens het werkproces laat hij dit criterium geleidelijk los. Door de onderdelen steeds opnieuw te ordenen, gaan ze uiteindelijk eerder een intuïtieve dan praktische relatie met elkaar aan.
Jonas Wijtenburg (l) op de opening van Behind Images