Door Yasmijn Jarram

Michiel van Overbeek onderzoekt de beleving van tijd en beweging door middel van zelfgebouwde machines, zoals klokken. Volgens de kunstenaar heeft elke beweging een eigen identiteit: traag, hoekig, ouderwets, mooi, spannend, tragisch. De ervaring van tijd is subjectief, waarin klokken dienen als houvast.

Door klokken te manipuleren, zet Van Overbeek deze fundamentele zekerheid op losse schroeven. De klok wordt bijna een levend wezen, nu deze op eigen houtje functioneert en niet langer doet waarvoor die oorspronkelijk bedoeld is. Hapering of verdraaiing van technologie gaat onverbiddelijk gepaard met controleverlies.