There's No Harm In Any Blessings is een multimedia-installatie die reflecteert op relaties, gevoel van veiligheid, overbescherming en geloof in het bovennatuurlijke als verdedigingsstrategie. Līga Spunde verweeft fragmenten van haar jeugdherinneringen, persoonlijke verhalen en religieuze iconografie met het verhaal van David Vetter, ook bekend als 'The Bubble Boy'.Net als Spunde zelf kwam ook David uit een liefdevol gezin, maar in tegenstelling tot haar ouders waren zijn ouders religieus.Het geloof in een wonder werd het centrale motief in zijn leven, net als de beslissing van zijn ouders om hem te beschermen tegen de harde en onveilige wereld.
David Vetter leed sinds zijn geboorte in 1971 aan ernstige gecombineerde immunodeficiëntie (SCID), wat zijn overleven buiten een steriele omgeving onmogelijk maakte. Zodra David was geboren, besloten zijn ouders hem in een speciale kiemvrije kamer te stoppen totdat er een oplossing was gevonden om hem immuniteit te laten verwerven. In plaats van een paar maanden bracht David 12 jaar (zijn hele levensduur) in deze kamer door. Hoewel David werd voorzien van omstandigheden die bevorderlijk waren voor zijn overleving, had het leven in de “bubbel” een krachtige invloed op zijn perceptie van en relatie met de buitenwereld.
De video is een poëtische collage van feiten en interpretaties, waarbij motieven uit het eigen leven van de kunstenaar en het verhaal van David Vetter worden gebruikt. Het stuk bestaat uit vier delen, waarvan er twee plaatsvinden in een donkere, abstracte ruimte. Deze dialogen zijn geschreven door Vetter. Als hij zich verveelde, schreef hij korte scenario's, die hij later samen met zijn psychotherapeute Mary Ada Murphy zou uitbeelden. De dialoog in de video is een kort en eenvoudig gesprek tussen een vrouw (David) en een man (Murphy), dat de tragedie van Davids totaal steriele, veilige en geïsoleerde leven laat zien, evenals zijn reactie daarop: Performance en verbeelding gebruiken als een copingmechanisme.