Door Yasmijn Jarram

In haar beelden, tekeningen en installaties onderzoekt Silvia B. ons idee van schoonheid. De zorgvuldig gemaakte werken ogen zeer esthetisch, waardoor ze verleiden dichterbij te komen. Pas in tweede instantie verontrusten ze, omdat hun uiterlijk lugubere elementen blijkt te bevatten. Zo wordt een spel van aantrekking en afstoting gespeeld. In het werk zitten bovendien veel verwijzingen, variërend van sprookjes tot vechtsport en van straatcultuur en kermis tot kunstgeschiedenis.

De beelden zijn meestal hybride personages. Vaak hebben ze de ogen gesloten, waardoor je als toeschouwer van begin af aan wordt buitengesloten. Ze lijken volledig in hun eigen wereld te leven. Hun leeftijd, geslacht en afkomst zijn ondefinieerbaar, ook of ze pop, mens of dier zijn, kind of volwassene. Deze ambiguïteit maakt het moeilijk om meteen een oordeel te vellen. De thematiek sluit aan bij nieuwe wetenschappelijke ontwikkelingen als genetische manipulatie, cosmetische chirurgie en kunstmatige intelligentie.