Door Yasmijn Jarram

Ron Amirs tekeningen en schilderijen ogen monumentaal - door de vaak indrukwekkende formaten, maar ook door de apocalyptische taferelen die doen denken aan dramatische schilderijen van Bosch en Gericault. Amir toont ondergaande steden en landschappen, met een hoofdrol voor de lijdende mens. De kunsthistorische associaties zijn geen toeval: soms zitten er bijna letterlijke verwijzingen naar voorgangers in Amirs werken, variërend van een bepaald beeldelement tot een compositie.

In zijn enorme, propvolle houtskooltekeningen komen altijd dezelfde motieven terug: mensen, dieren, auto’s, boeken en interieurs, allemaal onlosmakelijk met elkaar vervlochten. De auto ziet Amir als een van de belangrijkste symbolen van deze tijd. Het staat voor mobiliteit, persoonlijke trots, gevaar en vreugde. Daarnaast is hijzelf een vast onderdeel van zijn werk, al dan niet afgebeeld met kwast.