Door Yasmijn Jarram

Marilou van Lierop beschildert bestaande foto’s. Vaak in zwart-wit; soms uit een blad uitgescheurd, soms digitaal gescand. Zo verandert Van Lierop de oorspronkelijke betekenis van de foto’s: ze plaatst haar eigen blik op de wereld er als een filter overheen. De collages representeren een nieuwe, verdraaide werkelijkheid: niettemin zichtbaar opgebouwd uit elementen van de oorspronkelijke werkelijkheid. De originele beelden blijven altijd aanwezig.

Niet het individu, maar de groep staat centraal in Van Lierops werken: meestal worden groepen mensen afgebeeld, van enkelingen tot krioelende massa’s. Het houdt haar personages anoniem en onherkenbaar, wat ook geldt voor de omgeving waarin ze geplaatst zijn. Die kan neutraal ogen, maar ook onheilspellend aandoen, bijvoorbeeld aan de rand van een woeste zee. Zo wordt de nietige, bijna onzichtbare mens geplaatst tegenover de grote kracht van de natuur.