Hans Op de Beeck maakt ruimtelijke werken, video’s en foto’s van alledaagse taferelen. Geïsoleerd uit hun oorspronkelijke context komt het doel van die scènes ter discussie te staan. Hiertoe worden videofragmenten uitvergroot of bewerkt, maquettes gebouwd waarin cruciale elementen ontbreken of materialen gebruikt die een andere uitstraling hebben. De herkenbare situaties die Op de Beeck verbeeldt, ademen een sfeer van verlatenheid en leegte. Hij benadrukt de vervreemding die besloten ligt in het moderne leven, en de vervlakking, eentonigheid en miscommunicatie die daarmee gepaard gaan.
Het werk van Hans Op de Beeck is subtiel en enigszins melancholisch van aard. Dat is zichtbaar in de nauwkeurige manier waarop het is uitgevoerd, maar ook in de aandacht voor kleine handelingen als een gebaar, symbool, blik of stilte. Hoewel de werken vaak zijn gebaseerd op persoonlijke ervaringen, zijn ze ontegenzeggelijk fictief, geconstrueerd en in scene gezet. Het is aan de kijker om het werk al dan niet te accepteren als de werkelijkheid. Op de Beeck benadrukt zo de dunne scheidslijn tussen realiteit en representatie: tussen wat we daadwerkelijk zien en wat we willen geloven te zien.