Binnen de beperkingen die hij zichzelf met zijn materiaalkeuze oplegt, verkent Jochem Rotteveel alle mogelijkheden. ‘In de restrictie bevindt zich ruimte. Als je die grens doorbreekt, kun je de diepte in. Er is een startpunt, waarna alles mag.’
Door de folie op intuïtie te plooien, buiten het vlak van de ondergrond te laten treden en de hoek om te plakken, vervaagt vervolgens de scheidslijn tussen twee- en driedimensionaliteit. In een tijdelijke mural, die hij ter plekke in de galerie maakt, reageert hij op de omringende ruimte en vergroot hij het spanningsveld tussen plat vlak en ruimtelijkheid nog eens. Het werk stelt ons vragen: wat is het beeld en wat de drager? Waar houdt het beeld op; aan de randen, aan de achterkant? Rotteveel speelt zo met de ongeschreven regels van hoe wij denken dat je naar kunst moet kijken.
Voor deze tekst is gebruik gemaakt van de tekst geschreven door Merel van den Nieuwenhoef in opdracht van Galerie Bart.