Popil
Khvay Samnang
(2018)
In Popil (2018) zien we twee dansers een traditionele Cambodjaanse Khmer dans performen. Deze klassieke - en van oorsprong religieuze - dans, werd van oorsprong in het paleis in Phnom-Penh gedanst. Tijdens de dictatuur van de Rode Khmer was deze dans verboden. De laatste decennia echter, na de dood van Pol Pot, is de dans weer opgeleefd. Unesco riep de Khmer dans in 2003 zelfs uit tot Meesterwerk van het Orale en Immateriële Erfgoed van de Mensheid.
Cambodja was na een periode van dictatuur en vele oorlogen in armoede en in barre omstandigheden geraakt. Het land had een grote inhaalslag te maken. China is daarin de afgelopen jaren als belangrijke partij naar voren gestapt. De pers beschreef de Cambodja-China relatie onlangs als een ‘liefdesrelatie’.
Traditioneel fungeert de Khmer dans als een regen- en vruchtbaarheidsdans. Samnang maakte Popil tot een hedendaags liefdesverhaal waarin de twee draken China en Cambodja representeren. De beweging van de draken in de dans volgt de stroom van de twee grootste rivieren van Cambodja en China en tegelijkertijd representeren ze de beweging van het kapitaal tussen de twee landen. Popil is hiermee een kritische parabel geworden: de dans verbeeldt en herschrijft de complexe relatie, geografie en machtsverhouding tussen de twee landen die rond elkaar heen dansen.