Catalogus Orgonomics

Deze speelse en visueel prikkelende werken kunnen worden beschouwd als een persoonlijke interpretatie van enkele archeologische theorieën die stellen dat vroegere Europees/Mediterrane maatschappijen werden bestuurd door matriarchale systemen. Gebaseerd op onderzoek dat voorafging aan Griepinks werk voor Orgonomics; Darkness is light germinating (Earth Table 1), suggereren deze tekeningen een alternatieve neolithische tijdruimte die ofwel al voorbij is, of misschien nog moet komen.

Binnen de kosmologie van verschillende inheemse volkeren over de hele wereld worden het verleden en de toekomst als een en hetzelfde beschouwd; een distant time. Nadenkend over de onmogelijkheid om overblijfselen te vinden van de tedere, orale, empathische en intieme realiteiten onder vroegere inwoners van Europa, suggereert Griepink dat we ons vooral moeten concentreren op het creëren van de realiteit van nu. Hij stelt dat ‘remnants of deep interrelatedness are harder to find than the solid symbolisms of power, the truth of what we once valued collectively as embodied Earth Oriented Societies can perhaps only be intuited.’

Met deze tekeningen stelt Griepink zich een neolithisch landschap voor waarin gender wordt ervaren als een geografie bestaande uit verschillende zones, in plaats van een binair bedenksel te zijn. De tekeningen vieren deze variaties in gender als een soort heiligdom. “What happened to gender somewhere between the paleolithic and the now? How do various cultures deal with gender, and how has this been transitioning over time since/via colonialism? To process these questions, I present archaeological findings in the form of drawings. Together they propose the remnants of a Utopian Neolithic time where people are predominantly non-binary and trans. It is a vision of the future or perhaps a rewriting of the past. Suspended in the realm of manifestation, I project upon the Granite, Gneiss and Rapakivi stones of the dolmen that stand scattered in the European landscape. Sites for celebration, acknowledgment, process and gathering. These stones are my Sacred Sites.’

In sterk contrast met de grijstonen van de stenen in deze werken, heeft Griepink gekozen voor heldergroen korstmos als symbool van de wilde wijsheid van de natuur. Het vormt een lichtgevende laag over de voluptueuze en monumentale steen configuraties. Korstmos is een symbiose van een schimmel met een alg of een cyanobacterie (of soms met beide). Er zijn ongeveer 17.000 soorten korstmos soorten over de hele wereld en voor de kunstenaar laten ze zien dat er samenwerking mogelijk is tussen alle soorten, genders en levensvormen. Bovendien staan zij voor de volharding van de natuur, die altijd datgene zal bedekken of overgroeien wat de mensheid doet. Om het kantelpunt in de huidige toestand van onze aarde te benadrukken, wil Griepink aantonen dat korstmos meestal groeit in dunbevolkte natuur of in regio’s met zeer schone lucht. In Nederland is het aantal gegroeid: is het een belofte voor een schoner wordende atmosfeer, of een voorbode van een post-humaan tijdperk waarin het groen alles heeft overgenomen?

Lees meer over