Wafae Ahalouch
Tanger, Marokko, NL, 1978 Woont en werkt in Amsterdam
Wafae Ahalouch (1978, Marokko, woont en werkt in Amsterdam) is gefascineerd door machtsconflicten, zowel politiek, maatschappelijk als intermenselijk, waarbij ze vooral de positie van de vrouw stevig bevraagt. Vanuit haar familiegeschiedenis en achtergrond zag ze hoe christelijke en Marokkaanse families de genderrollen definieerden, met moraal, verwachtingen en begrenzingen. In haar werk vormen de regels, machtsconflicten en menselijke verhoudingen, die volgen uit tradities (politiek of religieus), maatschappelijke conventies en ‘gewoontes’, het vertrekpunt van haar onderzoek en kijk op de wereld.
Het wereldnieuws kan haar flink uit evenwicht brengen en dringt binnen in denken en doen. Te gruwelijk gender- en machtsmisbruik, of het nu vanuit politiek of religieus excuus bestaat, wil ze zichtbaar maken en extrapoleren. Ongefilterd is het haar te beladen, maar door met de ogenschijnlijk vrolijke saus van het sprookje te werken weet ze het eigen en behapbaar te maken.
Niet alleen leren sprookjes ons over moralen en de gruwelijkheden waartoe de mens in staat is, ook leren ze je het ‘maatschappelijke’ zedenspel te spelen. Hoe gedraagt de jongen zich, en hoe zedig is het meisje? Nog steeds is de rol die je in het leven te spelen hebt veelal maatschappelijk, religieus en/of politiek gedefinieerd. Bewust of onbewust bepaalt deze de ruimte en kaders waarin je man of vrouw mag spelen. Het leven is een fijnmazig spel, een netwerk van regels en conventies. Wie het begrijpt, blijft binnen de veilige regels waarin hij of zij zich maatschappelijk beweegt.
De rol die de vrouw mág spelen, wordt door cultuur en nog meer door onze ‘verhalen’ bepaald. Wafae Ahalouch put uit de (kunst)geschiedenis, sprookjes en hedendaagse situaties, om de stereotyperingen van de genderrollen te ontrafelen. Ze wil deze zichtbaar maken en op speelse wijze doen kantelen.
Tijdens een werkperiode in Berlijn onderzocht Ahalouch de Tweede Wereldoorlog en het mechanisme van propaganda dat daarmee zo onlosmakelijk verbonden is. Van het opgevoerde toneelspel van Hitler en zijn SS zagen velen pas veel later de werkelijke en macabere kant. De resultaten van dit onderzoek toonde ze in de vorm van een circus. Sindsdien is het circus een Leitmotiv in haar werk als abstrahering van de realiteit. Het politieke machtsspel en het bevechten van de positie van de vrouw in het maatschappelijke circus, zo laat ze zien, gaan steeds weer door.
Komm Zu Uns, sluit je aan bij ons, is behalve een letterlijk citaat van de Hitlerjugend, een verwijzing naar het aansluiten bij de tentoonstelling, bij het project van Yael Bartana en in bredere zin de vrouwenemancipatie en -beweging.