Door Imke Ruigrok

In grootse gebaren en contouren komen de vrouwelijke vormen naar voren. Verleidelijk en krachtig speelt Emmerich een spel tussen het platte vlak en de lichamen die uit het canvas lijken te komen.

Sinds 2016 werkt Hadassah Emmerich met een nieuwe schildertechniek waarbij ze gebruik maakt van sjablonen uit vloervinyl die ze inrolt met drukinkt of olieverf en vervolgens afdrukt op doek, papier of muur. Door deze herhalende sjablonen en hun verloop in kleur ontstaan hallucinerende patronen. Ze brengen je van een niet-zien, naar zien, van abstractie naar figuratie, van de flirt naar een zelfbewust exhibitionisme. Met een sensualiteit in zowel de beweging als de (erotische) afbeelding, maakt ze hedendaagse Pop Art werken.

Hierin is nu, anders dan het mannelijke kunstgeschiedenisfilter, de vrouwelijke hand en het vrouwelijke zelf aan streek. Echter weet zij daarbij een dubbele positie in te nemen. Het zijn schilderijen die het lichaam van de vrouw zowel esthetiseren als problematiseren. Ze behouden de paradox van het tegelijkertijd aantrekken en afstoten, van de intimiteit en de koelheid, van de verleiding én de kritiek .