Door Imke Ruigrok

Caz Egelie (1994, woont in Rotterdam, werkt in Utrecht) husselt beeldende kunst met populaire cultuur, de online met de fysieke wereld en brengt performer en publiek bij elkaar. Met (kunst)historische referenties en olijke remakes bevraagt hij authenticiteit en in hoeverre je kunt toe-eigenen, namaken en reproduceren.

In zijn werk worden ongewone huwelijken gesloten. In performances en installaties buitelen schilderkunst, grafische elementen, objecten, kostuums en acteurs om elkaar. Beeldende kunst, kan nog meer dan in het dagelijks leven, de kaders oprekken.

Objecten worden tot acteurs: elementen die in zijn werk in beweging zijn, terugkeren en voortdurend in ontwikkeling zijn. Voor wie goed kijkt, zijn dit bekende vormen zoals de column van Brâncuși of het ei, symbool van vruchtbaarheid kracht evenals kwetsbaarheid - die bij Egelie eindeloos terugkeren.

Opvallend is de hybride performer in zijn werk. Daar speelt een strikt man/vrouw onderscheid geen rol. ‘Gender is als een verkleedkist, waaruit we allemaal kiezen om aan te trekken wat we willen.’ Met kleding zoek je naar het uitdrukken van wie je bent of wilt zijn.
Kleding heeft bij Caz Egelie een performatief karakter. De hak bijvoorbeeld, kun je zien als een vorm van theater. Want wie haar aantrekt, verhoogt zichzelf letterlijk en laat zich daarmee extra zien. Je etaleert daarmee kracht.

“Performance is een manier om mensen aan te spreken op hun menselijkheid. Ik wil dat mensen beslissingen maken over hun hier zijn. Door een lichaam word je veel directer aangesproken. Dat maakt dat je als publiek niet meer anoniem kunt zijn en doen of je er niet bent. Hoe ongemakkelijk soms ook, je moet je er direct toe verhouden.”

In de wonderlijke en kleurrijke wereld van Caz Egelie ontstaan ruimhartige kaders voor historisch-hedendaags, origineel en namaak, man-vrouw en wordt een hybride identiteit mogelijk.

Caz Egelie

Caz Egelie