Aanééngenaaid
Berlinde De Bruyckere
(2016)
Berlinde de Bruyckere is sterk beïnvloed door de Vlaamse Renaissance. Ze put inspiratie niet alleen uit de Europese oude meesters en de Christelijke iconografie, maar ook uit de mythologie en traditionele culturele kennis. De Bruyckere combineert waargebeurde geschiedenis met nieuwe verhalen gebaseerd op nieuws en actualiteiten en creëert zo een psychologisch domein van pathos, tederheid en onbehagen. De universele thema’s waar De Bruyckere al sinds het begin van haar loopbaan mee werkt, zijn het contrast tussen liefde en lijden, tussen gevaar en bescherming, en de behoefte van de mens om begrepen te worden. ‘Ik wil laten zien hoe hulpeloos een lichaam kan zijn,’ legt de Bruyckere uit.
Ze werkt met mallen van was, met dierenhuiden, haar, stoffen, metaal en hout en creëert vervormde en aangrijpende organische vormen die door de hoofden van de bezoekers blijven spoken. Een aantal van de belangrijkste motieven in het werk van De Bruyckere zijn de kwetsbaarheid van de mens, het lijdende lichaam – van mens en dier – en de overweldigende kracht van de natuur.
In haar werk ‘Aanééngenaaid’ ziet de bezoeker een lichaam zonder armen en zonder hoofd dat in passieve houding op een sokkel zit. Dit lichaam is bedekt met stof en de naakte benen tonen een beurs, gewond oppervlak. De bezoeker wordt geconfronteerd met een lichaam waarvan het verhaal door het vlees en bloed en via de huid wordt verteld en niet langer met het hoofd.