Door Yasmijn Jarram

Als ongeschoolde assistent-timmerman werkte Drago Jurak regelmatig mee aan decors voor het nationale theater van Kroatië. In 1960 begon hij met het schilderen van zijn spectaculaire gebouwen en steden, met inkt en flowmaster op zijde. Altijd paste Jurak een steil centraal perspectief toe, waardoor de aanwezige mensfiguren minuscuul ogen in vergelijking met de enorme gebouwen.

Zelf verklaarde hij dat zijn werken oude steden toonde waarin de moderne mens vandaag zou kunnen leven. Er zijn torens, straten, pleinen, voetbalvelden: alles wat de mensheid tot nu toe heeft gezien. Geen enkel land zou volgens hem zijn steden kunnen bouwen, omdat het te duur zou zijn. Pas als alle landen zouden samenkomen, kon Juraks utopie werkelijkheid worden.