Nik Christensen maakt grootformaat tekeningen op papier in gradaties van zwart, wit en grijs. De werken tonen apocalyptische landschappen waarin bomen, planten, velden en bossen worden geconfronteerd met geometrische vormen, wat zorgt voor een bepaalde abstractie. De pixelachtige grids gaan samen met lossere verfstreken, voortkomend uit de vlotte werkwijze die vereist is door het gebruik van sneldrogende sumi-inkt. Christensen verkent de grens tussen het organische en mechanische, daar waar de natuurlijke en virtuele wereld samenkomen. Enerzijds verwijzen de caleidoscopische composities naar het romantische beeld van de mens in de natuur, op zoek naar rust en afzondering. Tegelijkertijd ogen de voorstellingen onheilspellend. Het is alsof Christensens personages gevangen zitten in een visuele 'swipe', een overgang van de ene naar de andere dimensie.

Nik Christensen

Nik Christensen