Catalogus sparkling like the surface of the ocean at night

De ondergaande zon heeft een oud bestaan in de kunstgeschiedenis. Waar zij in de middeleeuwen nog dienstdoet als achtergronddetail, is deze zelfde zon in de Schreeuw van Munch verantwoordelijk voor de melancholie die zo kenmerkend is voor het werk. De zon schijnt, geeft warmte, maar gaat ook altijd onder om een diepe duisternis achter zich te laten. Het werk New Days (after Roger White) van Matthew Day Jackson is een ruw antwoord op Sun; een schilderij van Roger White. De versie van Day Jackson is donkerder, mystieker. Het lijkt het moment te zijn dat de zon nog net boven de horizon schijnt voordat ze ondergaat, of juist opkomt. Het moment dat de wereld bestaat uit schaduwen, maar waar lichtpunten nog te onderscheiden zijn. Day Jackson voegt een nieuwe zon toe aan de lange reeks zonnen die er al zijn. Hij laat zien dat je als kunstenaar de geschiedenis belichaamt. ‘De geschiedenis is onderdeel van iedere opzichzelfstaande handeling, van alles wat we doen. We kiezen de geschiedenis niet; het kiest ons.’