Rachel de Joode speelt graag met oppervlaktes. Voor de werken in deze tentoonstelling liet zij zich inspireren door foto’s van verschillende oppervlaktes: huid, zweet, klei en mineralen. De golvende inkjet prints en vlezige sculpturen vertolken een combinatie van fysieke gevoeligheden en ervaringen die een glibberig en verwarrend effect hebben. De fotografische werken van De Joode lijken op cellen van onbekende organismen. Geplaatst op houten krukken ogen ze als werk in uitvoering dat ligt te drogen. Door de draaiende en contrasterende beelden die ze bevatten lijken de werken ruimtelijk, maar bij nadere inspectie blijken de oppervlakten glad en plat. De bleke, beige-roze sculpturen op de vloer lijken te willen worden opgetild en omhelsd - precies wat de kunstenaar heeft gedaan. Deze levensgrote sculpturen dragen de afdrukken van De Joode's lijf. Ze heeft het materiaal letterlijk omhelsd, waardoor een negatief van haar lichaam overblijft.