Voor kunstenaar Daan van Golden bestaat er geen onderscheid tussen kunst en het dagelijks leven. De toegeëigende foto van Kasimir Malevich liggend op zijn sterfbed onder witte stof en omringd door bloemen belichaamt deze opvatting. De alledaagse dood gaat in dit beeld hand in hand met beeldende kunst; de schilderijen van figuren aan de muren lijken om Malevich te rouwen en over hem te waken. Het laat zien dat het leven van een kunstenaar en dus ook zijn dood, niet te scheiden zijn van de kunst. In werken als deze hangen het ‘eeuwige’ en alledaagse als vanzelfsprekend samen, verbonden door de rustende kunstenaar, het suprematistische zwarte vierkant waarin Malevich een hogere werkelijkheid tracht te verbeelden en het licht dat valt op de witte lakens. Van Golden heeft geen religieus motief nodig om het hiernamaals in zijn oeuvre te betrekken; in de meeste werken is het volgens de kunstenaar impliciet aanwezig. “De spiritualiteit die je in een werk stopt, blijft er altijd in”.