Graffiti en omzwervingen door bossen en Europese steden bepaalden de tienerjaren van Chaim van Luit. Ook zijn tijd als matroos bij de Koninklijke Marine heeft hem gevormd. In zijn huidige kunstenaarspraktijk speelt het onderweg zijn nog steeds een belangrijke rol: de oorsprong van zijn werken ligt altijd buiten de muren van het atelier. Soms eigent hij zich letterlijk elementen uit het landschap toe, soms verzamelt hij er enkel zijn onconventionele materialen. In andere gevallen doet hij subtiele ingrepen in de omgeving.

De behoefte tot verkennen gaat samen met een fascinatie voor (militaire) geschiedenis. Zo vergaarde Van Luit pigment van de muren in Duitse militaire bunkers langs de grens. Waar de verf was bedoeld om de bunkers in het landschap te laten verdwijnen, legt Van Luit het materiaal bloot in wandschilderingen. Ook verzamelde hij oude wegwijstekens in ondergrondse mergelgroeves rond Maastricht. Net als graffiti is zijn werk een combinatie van sporen zoeken en achterlaten.