Ada Van Hoorebeke studeerde schilderkunst, maar verliet al snel de klassieke schildertechniek van verf op doek met penseel. Ze werkt met klei, textiel en natuurlijke verven en heeft zich in Gambia bekwaamd in batik, een traditionele Indonesische verftechniek. Een bekende variant op deze techniek is ‘tie-dye’, in de jaren 1960 populair onder de hippiebeweging. Vaak werkt Van Hoorebeke met opvallende middelen en materialen, zoals zoals knuppels, hamers of urine.

Van Hoorebeke geeft geregeld workshops als onderdeel van haar installaties. Ze beschouwt het uitvoeren van dit handwerk als onderdeel van het kunstwerk. Ook ontstaan haar werken soms tijdens live performances met andere makers. Haar benadering is praktisch en poëtisch tegelijk. Alledaagse objecten krijgen nieuwe functies en raken verbonden met dagdromen, folklore, rituelen en fetisjisme. Existentiële vragen worden onderzocht met een onmiskenbaar gevoel voor humor.