Door Yasmijn Jarram

Jonas Ohlsson is een veelzijdig kunstenaar: hij maakt tekeningen, installaties en objecten, maar componeert en schrijft ook muziek, schrijft teksten en treedt regelmatig op als Blodfet & DJ Lonely. Zijn beeldende werk is minstens zo gelaagd. Het zijn chaotische verzamelingen van populaire en persoonlijke referenties. Naast muziek zijn provocatie en humor duidelijk aanwezig in zijn werk, evenals seks, drugs, politiek, kunstgeschiedenis en straatcultuur. Formele aspecten als compositie en kleurgebruik zijn uiteindelijk minder belangrijk dan de ervaringen die Ohlsson met zijn werk teweeg wil brengen.

Zijn achtergrond in de elektronische muziek sijpelt door in zijn artistieke proces, waarin intuïtie en vrije associatie de hoofdrol spelen. Naar eigen zeggen ontwikkelt het werk zichzelf. Ohlsson werkt dan ook bij voorkeur ’s nachts, om een roes te bereiken waarin hij zijn alledaagse ervaringen direct op papier kan zetten. Hoewel dit vaak leidt tot vrij expliciete beelden, dringt Ohlsson de kijker nooit een mening op. Kunst maken en consumeren beschouwt hij als een voortdurende discussie met iedereen en niemand tegelijk: een debat met de eeuwigheid.