Door Yasmijn Jarram

Paula Mueller maakt tekeningen en schilderijen met potlood, krijt, olie- en waterverf, viltstiften en andere materialen. Haar werken, vaak op papier, kunnen zowel klein als groot van formaat zijn. Ogenschijnlijk achteloos zet ze merkwaardige scènes neer, soms vergezeld van woorden die de bedoeling van het werk kunnen verduidelijken of juist verwarren.

Mueller haalt haar inspiratie uit vele onderwerpen: ze combineert persoonlijke ervaringen en ideeën met echte en verzonnen elementen. Ze tekent zichzelf, bestaande en fictieve personen, situaties en landschappen. De ene keer zijn ze in slechts een paar streken of lijnen neergezet, de andere keer bijna fotorealistisch uitgewerkt. Vaak combineert Mueller het gebruik van zwart-wit met een beperkt aantal duidelijke kleuraccenten.

In het werk komen veel beeldcitaten voor, die Mueller leent uit een verscheidenheid aan bronnen, variërend van hedendaagse stripboeken tot etsen van de Spaanse schilder Francisco Goya. Meestal plaatst ze dergelijke citaten op zo’n manier in haar werk, dat ze zichtbaar ontvreemd uit hun oorspronkelijke context ogen. Ook gebruikt ze verschillende tekst(fragment)en, zoals citaten, woordspelingen, slogans, korte gedichten en neergepende gedachten. Soms hangen meerdere kleine werken samen in een grote houten lijst, dit betekent dat zij als het ware dezelfde taal spreken en een geheel vormen.

Muellers tekeningen en schilderijen getuigen van ironische zelfreflectie, maar ook van een interesse in het verzamelen van losse momenten, motieven en ideeën. Ze legt zich toe op het verenigen van de meest uiteenlopende teken- en compositiestijlen. In deze wirwar van referenties zijn kunsthistorische verwijzingen net zo belangrijk als persoonlijke zinspelingen en anekdotes.