Perpetuum Mobile is een groepstentoonstelling over de fascinatie voor de oorspronkelijkheid der dingen. De drie deelnemende kunstenaars koesteren een haast kinderlijke belangstelling voor de mogelijkheden van hun materiaal.
In onze gedigitaliseerde wereld is alles wat wij zien en gebruiken een aanname: bij een gecrashte computer biedt een hulpprogramma wellicht soelaas, maar wat zich feitelijk in de computer afspeelt weet bijna niemand nog. Wat telt is het eindresultaat, waardoor het contact met de functionaliteit van objecten en processen verloren dreigt te gaan.
Als reactie op deze vlekkeloos functionerende digitale tijd, stelt Perpetuum Mobile de intrinsieke schoonheid van het functionele centraal. De tentoongestelde werken getuigen van een liefde voor arbeid, materiaal en (automatische) beweging. Tegelijkertijd ogen ze poëtisch en soms zelfs elegant. Ze bezitten eenzelfde raadselachtige schoonheid als wetenschappelijke uitvindingen uit oude tijden.
Een beweging ontstaat en eindigt nooit zonder aanleiding, zoals alles in ons leven een duidelijk begin en einde heeft. De kunstenaars in deze tentoonstelling trekken dit idee in twijfel. Onder hen lijkt er eerder sprake te zijn van een zoektocht naar de eeuwigdurende beweging: het door wetenschappers en filosofen geliefde eeuwenoude begrip ‘perpetuum mobile’.
Een op eenvoudige wijze aangedreven ronddraaiend wiel, het geluid van een loden kogel die schijnbaar willekeurig in een houten bed valt, een brandslang die voortdurend uit de grond lijkt te kruipen: de kunstwerken tonen een obsessie voor het ‘zichzelf scheppende’, voor een beweging die zichzelf in stand houdt. Ze bezitten een bijna renaissancistisch verlangen naar het doorgronden van de schepping en het raadsel van de oerknal. In hun werk is alles teruggebracht tot basale vormen - een wiel, een bal, een slinger - permanent in beweging.
Met dank aan Vendu Notarishuis