Saskia Olde Wolbers
Breda, NL, 1971 Woont en werkt in Londen
Saskia Olde Wolbers studeerde aan de St. Martins en Chelsea Colleges of Art and Design in Londen en de Gerrit Rietveld Academie in Amsterdam. In 2003 won ze de Baloise Prize en een jaar later de Beck’s Future Prize. Ze wordt in Nederland vertegenwoordigd door Galerie Diana Stigter in Amsterdam.
Hoewel haar virtuele werelden anders doen vermoeden, komt er geen digitale manipulatie te pas aan het werk van Saskia Olde Wolbers. Ze bouwt haar zelfverzonnen omgevingen handmatig op, een proces dat jaren in beslag kan nemen. De alledaagse materialen die ze gebruikt, vaak metaal en plastic, illustreren de manier waarop Olde Wolbers de waarheid van film boven digitale illusie plaatst.
Olde Wolbers’ futuristische beeldsequenties staan in contrast met de onderkoelde commentaarstem die eronder is gezet, alsof het een realistische documentaire of natuurfilm betreft. Vaak zijn de werken gebaseerd op waargebeurde verhalen over mensen die het contact met de realiteit verliezen. Door het gebruik van loops en special effects ogen de films als droomachtige dimensies.