Catalogus Hermetic City

In de groepstentoonstelling Hermetic City speelt architectuur een opmerkelijke rol. Architectuur is in principe functioneel van aard: het schept orde in de natuurlijke chaos en scheidt binnen van buiten. In de kunstenaarspraktijk kan de deur van het atelier als deze scheiding worden beschouwd. Om deze grens op te heffen, maken de acht kunstenaars in Hermetic City juist gebruik van de architectuur - die is immers bij uitstek verbonden met het dagelijks leven. Zij behandelen architectuur als een beeldtaal, een stem waarmee ze hun onzichtbare binnenwerelden kunnen vertolken naar de buitenwereld. Die vertolkingen nemen wisselende gedaantes aan: van foto’s en potloodtekeningen tot maquettes en een interactieve installatie.

Curator Hans van der Ham over Hermetic City (Ketel TV)

De kunstwerken in Hermetic City getuigen alle van een bijna romantisch verlangen naar negentiende-eeuwse ivoren torens, doorkijkjes, overwoekerde ruïnes, krappe ruimtes en oneindige trappen. Het leidt tot imaginaire universums - soms sprookjesachtig, soms grimmig - die aanvankelijk overkomen als hermetisch en ontoegankelijk. Niets blijkt minder waar: de mysterieuze werelden zijn weliswaar niet fysiek te betreden, maar de mentale mogelijkheden zijn onbeperkt. Wie zijn eigen binnenwereld openstelt, kan vervolgens ook die van een ander betreden.

Hoewel de werken in Hermetic City verschillen in vorm en karakter, nodigen ze uit tot verkenning van onontgonnen territoria en het aangaan van dialogen. Elk op een eigen manier laten de kunstenaars de lijn tussen binnen- en buitenwereld verdwijnen. In hun scheppingen is de mens nog maar zelden aanwezig, waardoor de functionaliteit van architectuur op losse schroeven wordt gezet. Wegen verworden tot contouren, gebouwen tot decoratieve objecten. De werkelijke hoofdrolspeler in Hermetic City is daarom niet de architectuur, maar de verbeelding van de bezoeker.