Georg Bohle is gefascineerd door het verheffende gevoel dat een wandeling door een stad kan geven, terwijl je als wandelaar wordt omgeven door gebouwen van grote culturele en historische waarde. Tegelijkertijd kent elke stad een ander gezicht: het ontoegankelijke, dreigende en sinistere. Deze meerduidigheid vormde voor Bohle het uitgangspunt in een tekenonderzoek naar de dubbelzinnige omstandigheden in steden en agglomeraties.
De kunstenaar gebruikt contrasten, tegenstellingen en heel specifieke eigenschappen van werkelijke steden als input voor het tekenen van duizelingwekkend gedetailleerde stadslandschappen. Een voorbeeld van zo’n contrast is Istanbul, een stad die bruist van leven, waarin tegelijkertijd continu de dreiging van de ondergang heerst: door de gevaarlijke ligging van de stad op een geologische breuklijn is een aardbeving nooit ver weg. En zo weet Bohle nog vele andere opvallende stadssituaties te noemen. Zo staat in Tashkent in Oezbekistan een huizenhoge televisietoren die doet denken aan sovjetarchitectuur, terwijl even verderop kleien bakstenen in de zon liggen te drogen. Of Jodhpur, een stadje in India met blauw geverfde huizen om muggen af te schrikken: de macht die een nietig insect op een complete stad kan uitoefenen. In 1995 vonden bij Plymouth op Montserrat in de Caribische Zee hevige vulkaanuitbarstingen plaats. De stad, die sindsdien verlaten is, werd overspoeld met lava, waardoor een raar onbewoond landschap ontstond. Delen van gebouwen steken uit de lava en vormen ingangen tot de bedolven resten van de gebouwen. Al even natuurlijk en intuïtief ontstaan de imaginaire steden van Georg Bohle, gebaseerd op uiteenlopende bijzondere geschiedenissen, fragmenten en getuigenissen van de werkelijkheid.