Catalogus Hermetic City

De transparante, ragfijne foto-objecten van Alexa Meyerman kunnen worden beschouwd als deconstructies. Alle modellen zijn immers leeg of op z’n minst tijdelijk verlaten, met zichtbare sporen van menselijke aanwezigheid. De hologram-achtige gebouwen zijn afgebroken zoals dat ook gebeurt met herinneringen of dromen: sommige details worden benadrukt, anderen beginnen juist te vervagen of zijn helemaal verdwenen. Door het transparante effect worden de begrippen ‘binnen’ en ‘buiten’ inwisselbaar. De toeschouwer kan door de objecten heen kijken, of er omheen lopen, waardoor de gebouwen voor het oog transformeren. Afhankelijk van de eigen kijkpositie en de lichtinval verschijnen of verdwijnen verschillende ingangen, uitgangen en kamers. De ongrijpbare gebouwen veranderen voortdurend, waardoor de neiging ontstaat ze van dichtbij te bekijken, in een poging er vat op te krijgen. Maar uiteindelijk bestaan de loze constructies enkel uit licht en duisternis. Niemand kan zich erin verschuilen.
Door Meyermans achtergrond in de klassieke muziek is een opmerkelijke symbiose ontstaan tussen driedimensionaal werk en tijd, een fundamentele eigenschap van muziek. De architectonische constructies laten zich niet vastpinnen op een bepaald punt en bewegen zich als het ware gewichtloos door de ruimte. Omdat de objecten van gedaante veranderen naarmate de toeschouwer verschillende kijkposities inneemt, wordt het element van tijd toegevoegd aan architectuur, die in principe statisch van aard is. Ook de titels van de werken, tijdsaanduidingen die zowel zeer bepaald als volkomen willekeurig zijn, hebben met deze muzikale achtergrond te maken. Naast dergelijke maquettes maakt Meyerman ook videowerken.