Door Yasmijn Jarram

In het werk van Erik Sep staat de maakbaarheid van het menselijke bestaan centraal. Naar eigen inzicht herschept hij de moderne wereld in een gedetailleerde miniatuurstad. Op kleinere schaal worden ingrepen mogelijk die in werkelijkheid onuitvoerbaar zijn. Bijna altijd weergeeft het werk een bepaalde utopie, die soms absurd is, maar soms ook denkbaar in de werkelijkheid.
Elk gebouw in Seps parallelle werelden heeft een eigen ontstaansgeschiedenis. Soms is er sprake van vermenging tussen die geschiedenissen, bijvoorbeeld wanneer een al eerder gemaakt gebouw gerecycled wordt in een ander gebouw. Zo vinden opbouw en afbraak tegelijkertijd plaats. Net als in een werkelijke stad gebeurt dit niet in een vooraf bepaald tempo. Soms verloopt het proces razendsnel, dan weer tergend langzaam. Bovendien is de uitkomst van tevoren nooit zeker. Door zich over te leveren aan zo’n tijdrovende ontwikkeling probeert Sep zich tijdelijk los te worstelen van de vluchtige wereld waarin we leven. Dat is waarom architectuur hem bijzonder interesseert: het geeft duidelijk weer waaraan de mens op dat moment behoefte heeft, iets dat elk decennium weer verandert.
In zijn eigen werk komen echter geen mensfiguren voor: de steden zijn onbewoond en staan vol hijskranen en bouwconstructies, alsof ze eeuwig in ontwikkeling zijn. Zo kan de toeschouwer zich gemakkelijker inbeelden er zelf te wonen, net als de kunstenaar doet tijdens het maakproces. Wel levert hij aanknopingspunten om het werk te verkennen, door menselijke aanwezigheid te suggereren met bijvoorbeeld verlichting, stromend water of een werkende lift.
Tijdens een recent verblijf in Berlijn installeerde Sep zijn werk voor het eerst buiten. Op die manier kon zijn fictieve stad zich letterlijk verhouden tot de architectuur van de daadwerkelijke omgeving. In zijn materiaalgebruik houdt Sep tegenwoordig rekening met deze nieuwe mogelijkheid: vaker dan voorheen werkt hij met weersbestendige materialen. Het werk wordt daardoor steeds minder een decor en steeds meer een eigen werkelijkheid.